To jedna z tych płyt, które przyciągają do siebie nie tylko piękną muzyką, ale i historią – a jako recenzent, dziennikarz i historyk z wykształcenia kocham to tak samo jak dudniący bas, pogłosy i echa. Indica Dubs, Earl 16 a także Bredda Neil z King Shiloh są głównymi postaciami tej opowieści. Początek swój miała w 2012 roku, kiedy to Indica wybrał się na sesję King Shiloh w Londynie gdzie miała premierę 12” z Earl 16. Tam otrzymał egzemplarz tej 12” od Neila wraz z autografem, a później w nocy uzupełnił płytę o autograf Earla i w tym momencie doszło też do wymiany kontaktów, aby w przyszłości zrobić coś razem. Po 3 latach historia ta skończyła się happy endem, kiedy Indica zadzwonił do Earla, aby nagrać 10”. Earl zareagował z niezwykłym entuzjazmem, pamiętając o ich pierwszym spotkaniu. Dzięki tej krótkiej historii, my dostajemy niesamowite 4 utwory. „Let Jah”to piękny śpiew Earl 16 i świadomy tekst, do tego dostajemy dub wersje we współpracy z Forward Fever. Na drugiej stronie mamy riddim wzbogacony o piękną grę na skrzypcach w wykonaniu Marriane oraz dub wersję.
Indica Dubs – „Let Jah”
