Jah Free jest na scenie dubowej od dawien dawna – jak zacząłem się interesować dubem to on już z powodzeniem na niej z powodzeniem egzystował. Bardzo charakterystyczny styl z cyfrowymi dęciakami i surowym brzmieniem dodać mięsisty bas (jego barwa z albumu Outernational Dub Convention do dzisiaj mnie zachwyca) daje w sumie kawał porządnego digital dubu. Zatem z dobrym nastawieniem opuściłem lokum dnia 13 kwietnia roku bieżącego udając się na ulicę Burakowską do klubu CDQ, który to klub obecnie jest jednym z niewielu miejsc dostępnych dla klabingu soundsystemowo-dubowego w Warszawie.
Dotarłszy na miejsce o godzinie 23 z radością ogarnąłem wzrokiem zastaną sytuację – Jah Love&Jah Wind już zdrowo trzęśli parkietem, na którym zebrała się grupka radośnie gibiącej się młodzieży. Coool, pomyślałem, a następnie zabrałem się za dostrajanie się do kilowatów płynących z głośników. Zajęło to chwilę, grający zmienili się na Roots Revival, którzy przypomnieli mi o zapomnianej 10” Kenny’ego Knotsa. Później natomiast uraczyli polską publiczność dubplatem Delroya Dyer’a z bardzo dobrym przekazem peace to you my brother, peace to you my sister (poniżej nagrywka z Nothing Hill, grane przez Channel One:
Disciples style, a jakże, królewski styl lat 90… Wracając do imprezy – Jah Free się zainstalował, były jakieś problemy ale rach ciach i już był gotów.
Pamiętając chwilę jego występu z Ostródy spodziewałem się bardziej „walcowatej” selekcji, ale nie – lata doświadczeń zrobiły swoje. Weteran sceny wiedział, jak rozwalić parkiet. Było trochę kontemplacyjnych kawałków w stylu tych z Sis Simiah, po czym płynnie przechodził do steppersowych zamiataczy takich jak jego kooperacja z Dan I – a reakcja publiki była entuzjastyczna.
http://www.youtube.com/watch?v=uHAyLFnEN_A
Nie mogło oczywiście zabraknąć showcase’a Pillar of Salt, czyli polskiego akcentu w dyskografii Jah Free. Wyjaśnienie dla bardzo młodych czytelników – w zamierzchłych czasach był taki polski label Siódemki.com, który wydawał winylowe płyty polskich i zagranicznych artystów. Był też taki sklep, gdzie te oraz inne płyty można było kupić. Labelu i sklepu już nie ma, muzyka pozostała i dalej cieszy – wersja Bob One’a jest ciągle top a top.
Wracając do imprezy – Jah Free uraczył nas też swoimi klasykami starymi i nowym jak Lighting Clap czy I am a rebel (czy mi się źle wydaje, że nie było Rod of Correction?), grał też swoje dubplate’y, z których szczególnie jeden zdawał się kruszyć ściany…Fajnie było też patrzeć jak się bawi swoją nietypową syreną. Do końca imprezy zostać nie mogłem, ale do 4 rano impreza była wg mnie nader udana. Wieść gminna niesie, że w Krakowie następnego dnia było równie zacnie i klimat dobry.
Pozdrowienia dla wszystkich uczestników, jak zwykle speszial liwikejszyn dla stałej załogi i dla Food Not Bombs za niezastąpiony i niezbędny w późnych godzinach prowiant.
Update: Rod of Correction poleciało już po moim wyjściu – thx Mafias Matjusz!
![[Recenzja] Sister Simiah & Jah Free – „Gates Of Zion” (AnAïa records)](https://dubmassive.org/wp-content/uploads/2016/07/jahfree.jpg)
Dzięki francuskiemu labelowi Anaia Rec możemy się cieszyć kolejną 7”, na której króluje dub w wykonaniu weterana Jah Free, a wokalnie wspiera go Sister Simiah. Sam label nie jest debiutantem, ale muszę przyznać, że słyszę o nim pierwszy raz. A mają już na koncie już wydawnictwa z Brother Joe Piligrim, Sonzaman i Paulette Wright. Wracając do tytułowej płyty – w „Gates of Zion” Sista Simiah wyśpiewuje w swoim doniosłym, mistycznym stylu pieśń która zdecydowanie przenosi nas do Syjonu, natomiast rytm to już klasyczny heavyweight steppers w stylu Jah Free. Potwierdza to wersja dub gdzie bas miażdży, do tego efektami tworzą niesamowity klimat.
Jah Free to jeden z tych producentów, którzy nie pozwalają nam o sobie zapomnieć i przynajmniej raz w roku raczą nas niesamowitą muzyką. Dokładnie tak jest przy 12” „Hail the King”, która pojawiła się pod koniec 2015 roku i jest esencją stylu Jah Free – ciężki medytacyjny kawałek z genialną sekcją dętą Ital Horns i hipnotycznym wokalem Jah Free, który wychwala Najwyższego. Na dokładkę dostajemy wersję, w której udzielił się częsty gość produkcji Jah Free I – Mitri oraz wersję z melodyką. A już na sam deser jak zwykle coś dla wokalistów, czyli czysty riddim.
